Workshop Pedersen Framebouw
Telkens weer valt op dat elke Pedersen eigenaar zijn/haar Pedersen fiets een eigen karakter mee geeft door uitvoering, kleur, afmontage en accessoires. Geen enkele Pedersen fiets is dan ook gelijk aan een andere, elke fiets is uniek. Stiekem droomt ook menig Pedersen bezitter er van om zelf zijn eigen unieke fiets te bouwen. Sinds kort is dat mogelijk!
Van 8 t/m 10 april werd door Michael Kemper de eerste Workshop Pedersen Framebouw georganiseerd die werd bijgewoond door ondergetekende en uw webmaster Peter Jaspers. Nadat we eerst uitgebreid werden geïnformeerd over de achtergrond van de Pedersen fiets, de verschillen in geometrie tussen de verschillende typen fietsen en onze maten werden genomen moest de eerste beslissing worden genomen: wat voor fiets wilden we bouwen? We kozen beiden voor een uitvoering met een Cowhorn stuur, Peter met 28”wielen en ik met 26”. Voor de maatvoering was ook nog van belang dat we beiden kozen voor een gevlochten zadel, daarvoor moet de afstand tussen balhoofd en zitbuis iets groter zijn en moet alles iets hoger worden afgesteld. Daarop kregen we elk onze werkplek toegewezen aan de werkbank met daarnaast een montagemal waarin alle buisjes van het frame uiteindelijk hun plaats moeten vinden alvorens ze aan elkaar zouden worden gesoldeerd.
Maar eerst kregen we een proefbuisje om vertrouwd te raken met het materiaal. Dat 14 mm ronde buisje moest een geleidelijke overgang krijgen naar een ovale vorm van 11 mm en in het uiteinde moest de ronding worden gevijld waarin een ander buisje precies moest passen. Precies, omdat een Pedersen frame niet wordt gelast maar met hard soldeer in elkaar wordt gezet en daarvoor moeten de delen zo strak mogelijk passen.
De tweede dag gaan we echt van start met een “bosje buisjes” die zo moeten worden gevijld dat ze strak passend aansluiten op het bracket of waarin de pads passend moeten worden gemaakt.
Dan zijn er ook nog de buisjes die mooi in de voorgefreesde gaten van de balhoofdbuis moeten passen en tenslotte zijn er de dwarsbuisjes die mooi aansluitend moeten passen tussen de framebuizen. Vooral een kwestie van vijlen passen, weer wat vijlen en weer passen etc. En dan na de hele dag passen en meten en vijlen staat er een heus Pedersen frame in de mal.
Alles wordt tot een geheel gesoldeerd door Michael zelf; dat solderen is een kunst die je niet in een paar dagen onder de knie krijgt en waarvan de kwaliteit cruciaal is voor de stevigheid en betrouwbaarheid van het frame.
De laatste dag worden de in de balhoofdbuis uitstekende stukjes buis weggefreesd en wordt er gewerkt aan de voorvork waarin het zo karakteristieke stuur moet worden vastgemaakt.
Ondertussen krijgt het gesoldeerde frame een waterbad om de restanten soldeerpasta te verwijderen.
Overigens wordt ons harde werken op gezette tijden onderbroken voor “Kaffee und Kuchen” of voor de lunch in de tuin. ’s Avonds fantaseren we over hoe de fiets met worden en eten gezamenlijk in het dorpshotelletje waarin we ons domicilie hebben.
Aan het eind van de derde dag keerden Peter en ik moe maar zeer voldaan huiswaarts. Onze frames lieten we achter bij Michael nadat we hebben beslist over de afwerking.
In de drie dagen van de workshop heeft mijn fiets in mijn hoofd evenzoveel metamorfoses ondergaan. Van een kale ongelakte, gefosfateerde uitvoering via een chique mat vernikkelde naar wat het uiteindelijk is geworden: twee kleuren groen. Voor die tweekleuring moesten de zitbuisjes overigens demontabel in het frame worden opgenomen. Peter koos voor een heel andere uitstraling waarbij het antracietkleurige frame werd gecombineerd met oranje vork, stuur en zitbuizen.
En dan, na weken wachten krijgen we een berichtje van Michael dat onze fietsen klaar zijn. Tijdens het Norddeutsches Pedersen Treffen in Bad Zwischenahn doe ik verslag van onze ervaringen en krijg ik heel even mijn fiets te zien. Wat een plaatje, en wat een mooie klassieke uitstraling. Maar ik kan hem niet meenemen want ik ben op mijn andere Pedersen gekomen. Dus gaan Peter en ik op 11 juni weer naar Duitsland om onze fietsen op te halen. Vol trots bekijken we onze kunststukjes en verwonderen we ons er over dat twee fietsen met zoveel gemeenschappelijks toch tot zo’n totaal verschillende uitstraling kunnen krijgen door wielgrootte en kleur. En dan worden natuurlijk de eerste proefrondjes gereden. We verbazen ons er over dat de fietsen gewoon passen en zo vertrouwd aanvoelen als een oude jas. We fietsen er op weg alsof we nooit een andere fiets hebben gehad.
